Festiwal Sztuk im. Wojciecha Zamecznika

Orłowska wykorzystuje medium, które fascynowało Zamecznika. W metaforycznym filmie o widzeniu i niewidzeniu kamera rejestruje niewidomą osobę i jej psa – przewodnika. Przygląda się ich symbiotycznej więzi, opartej na cudzych zmysłach i ograniczeniu własnych instynktów – w przestrzeni chaotycznego, pełnego ludzi dworca.

Anna Orłowska ukończyła Fotografię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi (2011) oraz w Instytucie Twórczej Fotografii na Uniwersytecie Śląskim w Opawie (2013). Laureatka stypendium Photo Global w School of Visual Arts w Nowym Jorku (2013). Autorka wielu wystaw indywidualnych m.in. „Leakage and other works” w galerii Panoptikon w Sztokholmie (2015), „Niewidzialność: studium przypadku” w Atelier Josefa Sudka w Pradze, galerii Asymetria w Warszawie oraz BWA w Katowicach (2014). Brała udział w licznych wystawach zbiorowych, m.in. wystawie finalistów International Festival of Fashion and Photography in Hyeres (FR), w projekcie reGeneration2: „Tomorrow’s Photographers Today” prezentowanego m.in. w Musée de l’Elysée (CH), w Aperture Foundation (USA) czy na festiwalu Rencontres d'Arles (F) . Jej prace publikowały m. in. British Jurnal of Photography (GB), Dear Dave (USA), Photo+(KR), Der Greif (D), Fotografia (PL). Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010, 2013) oraz Marszałka Województwa Łódzkiego (2011). Nominowana do nagrody Discovery na festiwalu Rencontres d'Arles 2015 (FR).
www.annaorlowska.com

Inspiracją dla tej realizacji jest dworzec Śródmieście – artysta koncentruje uwagę na niedostrzeganych dziś elementach architektonicznych, próbuje dostrzec twórcze idee ich autorów i rozwinąć je z wykorzystaniem współczesnych mediów. Podobnie jak Zamecznik przetwarza fotografie – montuje, kadruje i odwraca, aby wykorzystać je do graficznej animacji.

Błażej Pindor jest projektantem graficznym i fotografem. Studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej oraz fotografię na FAMU w Pradze. W latach 2005-2008 współtworzył magazyn „Piktogram”. Brał udział w wystawach zbiorowych „Zdjęcie miasta”, „Warszawa w Budowie 5: Zawód architekt” (2013) oraz w lubelskim festiwalu sztuki w przestrzeni ulicznej Otwarte Miasto MMXV (2015). W 2013 uzyskał stypendium MKiDN na realizację projektu dokumentującego architekturę Romualda Gutta. W 2015 roku w galerii Raster na wystawie indywidualnej prezentował projekt fotograficzny analizujący architekturę PKiN w Warszawie. W swojej twórczości fotograficznej skupia się na obiektach architektonicznych, coraz częściej dekonstruując nieodwracalnie, wydawałoby się, skodyfikowany język tradycyjnej dokumentacji.

Zamecznik fotografował głównie najbliższe otoczenie: okoliczne kamienice, mieszkanie, widoki z balkonu. Fotografowanie rozumiane jako rozglądanie się wokół jest podstawą projektu Sokołowskiego. Rejestruje on dobrze sobie znane miejsca i podobnie jak Zamecznik – nie występuje przeciw ich brzydocie, ale obserwuje z czułością, wydobywając ich fotogenię.

Jędrzej Sokołowski – fotograf, absolwent Instytutu Twórczej Fotografii na Uniwersytecie w Opavie (Czechy) i Instytutu Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Fotografuje ludzi, architekturę, krajobraz i dobra kultury.
instagram.com/jedrzejsokolowski jedrzejsokolowski.pl

Karolina Breguła – artystka multimedialna, autorka instalacji, happeningów, wideo i fotografii. Absolwentka i doktorantka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Jej prace pokazywane były między innymi w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki, w Jewish Museum w Nowym Jorku czy na 55. Biennale Sztuki w Wenecji. Laureatka drugiej nagrody w konkursie Spojrzenia 2013, trzeciej nagrody Samsung Art Master 2007 oraz stypendiów Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Młoda Polska i Funduszu Wyszehradzkiego. Autorka takich projektów jak Fire-Followers (2013), Biuro tłumaczeń sztuki (2010) czy Niech nas zobaczą (2003). Mieszka i pracuje w Warszawie.
karolinabregula.com

Limitowane edycje nici, fosforyzujące sznurki, włóczki z bambusa, guziki z kokosa – setki kolorów i odcieni. Sklep z takim asortymentem zasługuje na niezwykłą witrynę. Zajmie się nią Beza Projekt znana z odważnych realizacji, w których często sięga po najnowsze technologie i materiały.

Zofia Strumiłło-Sukiennik i Anna Łoskiewicz-Zakrzewska tworzą studio Beza Projekt od 2011 roku. Obie są projektantkami mebli, przedmiotów codziennego użytku i instalacji artystycznych. Ukończyły Wydział Wzornictwa Przemysłowego warszawskiej ASP. Współpracują z producentami, m.in.: Acrea/Du Pont, Amorim Group, Bausch & Lomb, Mikomax, Vox, również z instytucjami państwowymi i kulturalnymi m.in. Ministerstwem Spraw Zagranicznych, Muzeum Narodowym w Warszawie, Zachętą Narodową Galerią Sztuki.
bezaprojekt.pl

Od 20 lat w tym samym miejscu – księgarnia mieści się w jednym z bardziej ruchliwych miejsc przy ul. Puławskiej. Codziennie mijają ją setki osób, lecz tylko niektórzy wiedzą, że można tu wpaść także na partyjkę popularnej planszówki. Projekt witryny przygotuje Emila Obrzut – miłośniczka i badaczka wzornictwa PRL-u, popularyzatorka „designu po przejściach”.

Emilia Obrzut jako projektantka graficzna działa pod szyldem Obszar Roboczy. Prowadzone przez nią projekty Wysoki Połysk, Patyna oraz współtworzona z STGU Wystawka przybliżają ideę kolekcjonowania przedmiotów vintage (w szczególności wzornictwa epoki PRL) oraz badają ich historię. Zawodowo specjalizuje się w responsywnych interfejsach użytkownika. Współpracowała m.in. z TVP Kultura, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Studiem Otwartym czy Szustow. Kultura i Komunikacja. Mieszka i pracuje w Warszawie. Przy projekcie festiwalowym współpracuje z Eweliną Pik – architektką wnętrz i absolwentką wydziału Architektury Wnętrz na Uniwersytecie Zielonogórskim. Ewelina współtworzy pracownię projektową modullar. Mieszka i pracuje w Warszawie.
facebook.com/wysokipolysk wystawka.stgu.pl patyna.pl obszar-roboczy.pl modullar.pl

Pani Irena Przybylska od 1968 roku przez okno swojego zakładu obserwuje, jak zmienia się ulica Hoża. Projekty niewielkiej szkatułkowej witryny zawsze przygotowywała sama. Tym razem odda ją w ręce Mai Certowicz – autorki m.in.: okularów do chodzenia po suficie, dzięki którym można spełnić niemożliwe marzenie z dzieciństwa.

Maja Certowicz urodziła się, mieszka i pracuje w Warszawie. Skończyła Wzornictwo na warszawskiej ASP, gdzie była członkiem platformy PG13 prowadzonej przez Tomka Rygalika. Pracowała w studiach projektowych Beza Projekt i Kompott Studio. Po zakończeniu edukacji zajęła się projektowaniem związanym z jedzeniem –zarówno jako materią jak i zjawiskiem społecznym. Działa w kolektywie „Podróbka”, który zajmuje się promowaniem podrobów poprzez nową formę ich podawania. Przez dwa lata współtworzyła koncept „no Pięknie!”, który opierał się na czerpaniu prostej radości ze wspólnego jedzenia. Projektuje również meble i grafikę dla gastronomii. Mama niemal dwójki dzieci.
cargocollective.com/majacertowicz

Grupa Centrala, zajmująca się badaniem i rekonstrukcją eksperymentów wystawienniczych z XX w. dokona reinterpretacji „przestrzennego reliefu” Wojciecha Zamecznika z 1958 roku, który stanowił oprawę polskiego stoiska na Międzynarodowych Targach w Mediolanie. Zamecznika zainteresowała psychofizjologia widzenia, rola tła i zestawień, kreował przestrzeń komponując grafiki i fotografie. Trójwymiarowe tło dla eksponatów w Mediolanie powstało równolegle do jego „fryzu" z II Ogólnopolskiej Wystawy Architektury Wnętrz w Zachęcie, w którym Zamecznik pokazał siłę zestawiania elementów parami. W witrynie Centrali książki również zostaną zaprezentowane w grupach skojarzeniowych.

Grupa CENTRALA (Simone De Iacobis, Małgorzta Kuciewicz, Jakub Szczęsny) jest zaangażowana w próbę krytycznego kształtowania przyszłości i projektuje w każdej skali - od przedmiotu, poprzez wnętrze, budynek po skalę urbanistyczną. Zajmując się przestrzeniami prywatnymi poszukuje innowacyjnych rozwiązań dla tradycyjnego programu. Nowego programu poszukuje dla przestrzeni miejskich. Ich efemeryczne projekty powstałe na styku architektury i sztuki to impulsy rewidujące rzeczywistość, które jednocześnie wzmacniają wizerunek Warszawy jako miejsca anegdoty i eksperymentu. Zajmują się badaniem i rekonstrukcją śmiałych idei z XX w. Uczestniczyli w ostatnim Biennale Architektury w Wenecji, projektowali wystawy w Barcelonie, Wiedniu, Belgradzie i w Porto.
www.centrala.net.pl

Pracownia rękawiczek na Chmielnej od 1900 r. prowadzona jest przez kolejne pokolenia Apolinarów, ich synów oraz córki. Rękawiczki i parasole w swoje fantastyczne miniświaty wkomponuje Mirella von Chrupek – fotografka i kolekcjonerka małego piękna.

Mirella von Chrupek – fotografka wychowana w Łodzi. Mieszka w Warszawie. Wskrzesza życie w małe przedmioty oraz tworzy dla nich zaczarowane miniświaty. Ostatnio zaprojektowała swoją własną lalkę – Bulinkę. Prowadzi małą galerię w centrum stolicy – Gablotę na Marszałkowskiej 41, w której co półtora miesiąca prezentuje kolejne odsłony swoich małych instalacji.
vonchrupek.com www.bulinkadoll.wordpress.com, facebook.com/GablotkaMirelli

„Karp” zadomowił się w muranowskiej kamienicy kilkadziesiąt lat temu jako centrala rybna. Witryna i wnętrze sklepu przypominają o jego długiej historii. Hołd rybom w witrynie „Karpia” odda Pani Jurek. Na co dzień projektuje przedmioty niestateczne, wymyśla patenty i hołduje hasłu „potrzeba matką wynalazku".

Pani Jurek projektuje przedmioty wychodzące poza swoją stereotypową funkcję i pozwalające na interakcję z użytkownikiem. Konceptualne podejście do przedmiotu i niechęć do dopowiedzenia jego funkcji, ale również upodobanie do koloru to wynik studiów malarskich projektantki na warszawskiej ASP. Urodzona w końcu lat siedemdziesiątych, Pani Jurek chętnie czerpie z dziedzictwa tamtych lat. Wychowała się w wielkiej płycie, gdzie przestrzeni jest tak mało, że wszystko trzeba kondensować – stąd jej zamiłowanie do sprytnych rozwiązań. W swoich projektach przestrzega idei zrównoważonego rozwoju i ekologicznego wyboru materiałów. Działa również w Stowarzyszeniu „Z siedzibą w Warszawie", gdzie razem z Edytą Ołdak realizuje projekty społeczne oraz projekty w przestrzeni miasta. Mieszka i pracuje w Ignacowie pod Warszawą.
panijurek.pl

Pracownię od 60 lat odwiedzają warszawscy artyści. Przygotowane tu prace można znaleźć na wszystkich kontynentach. Projekt witryny należy do Państwa Ebertów – Zofia tworzy przestrzenie użytkowe, a Marcin koncentruje się na przedmiotach.

Państwo Ebertowie duet projektantów, działających wspólnie od 2 lat. Zofia projektuje przestrzenie użytkowe, Marcin koncentruje się na przedmiotach. Zawodowo połączyło ich wspólne projektowanie wnętrz oraz projekt Lampostolik.

Pana Sylwestra Macioszka już 20 lat temu znudziły komputery, rzucił programowanie, aby otworzyć jeden z pierwszych sklepów ze zdrową żywnością w Warszawie. Przestrzeń wystawy zaplanuje dla niego Wiktoria Szawiel, która w swojej pracy inspiruje się przede wszystkim naturą.

Wiktoria Szawiel jest polską projektantką, urodzoną w Mińsku na Białorusi. Studiowała Wzornictwo na ASP w Warszawie, a studia magisterskie ukończyła na Contextual Design w Design Academy Eindhoven w Holandii. Obecnie mieszka i pracuje w Lizbonie. W swojej praktyce skupia się na projektowaniu przedmiotów i przestrzeni, łączy badania nad materiałami i technologiami z zagadnieniami kulturowymi.
wiktoriaszawiel.com